Home 2014 Africa Dieptepunt

Dieptepunt

Naast onze vele hoogtepunten in Afrika hebben we met Tanzania nu helaas ook een dieptepunt bereikt. Het land is overigens prachtig, en in de ongerepte gebieden zoals de Masaï steppe zijn de mensen nog vriendelijk en gastvrij.

De ellende begon eigenlijk al bij de grens. Alleen om het land in te komen waren we aan Visa, wegenbelasting en auto verzekering al euro 350,- lichter.
Toen we in de buurt van Arusha kwamen, hét toeristenstartpunt, werd het heel erg. Bij het voorbij rijden hoorden we kinderen schreeuwen; “Give me money, Give me money”. Iedereen roept Karibu (welkom) zodra we stoppen, maar voor ons gevoel bedoelen ze eigenlijk, “je geld is welkom, en verder interesseer je ons niet”.
Zodra we ergens stoppen vliegen de verkopers op ons af en Kirstin heeft al een keer flink op haar donder gehad; “jullie blanken komen hier alleen maar om te kijken en kopen niets”. IMG_3005Kirstin was er op dat moment helemaal klaar mee en heeft hen uitgelegd dat bij ieder stoppunt dezelfde spullen verkocht worden en dat we niet alles kunnen kopen. En dat we zoveel mogelijk ons geld uitgeven aan de standjes langs de weg om tomaten, brood etc te kopen om daarmee de lokale bevolking te steunen en niet de supermarkteigenaar (normale supermarkten zijn er overigens helemaal niet in Tanzania ;-).

We zijn eergisteren vertrokken van Mto wa Mbu, het meer van de muggen, en richting Lake Natron onderweg. De 4WD gravel weg is van slechte kwaliteit en 110 kilometer lang, maar we hebben wel drie! keer tol moeten betalen. Twee keer aan Masaï die een gate over de weg gemaakt hebben en één keer aan de government. Bij de Masaï waren we euro 70,- kwijt voor 2x niets. Uit protest hebben we weer een super mooie wild camp plek gevonden aan de voet van de nog actieve vulkaan, Oldoinyo Lengai, de berg van god, waar we “lekker niets betalen”. DSC_0710

DSC_0702Maar zelfs daar worden we de volgende ochtend nadat we 10 km onderweg zijn weer door Masaí met hun kuddes gevraagd om Money.

Dan staat er een defecte terreinwagen met 10 lokalen erin in een rivierbedding met een safari auto erbij. We vragen of we kunnen helpen en dat kan. De dynamo doet niet meer en dus de auto ook niet. Wij willen ze wel slepen, maar met 10 x 80 kilo menselijk gewicht + de auto op deze slechte weg wordt het ons eigenlijk te veel. Daarom vragen we aan de twee blanke gasten in de verder lege safari auto of het akkoord is dat zij de mensen meenemen, dan slepen wij de auto. Tot onze stomme verbazing zegt het jonge stel dat ze dat niet willen hebben. Op mijn vraag waarom niet, komt het antwoord; omdat we er geen zin in hebben. Goed recht misschien, maar ik wordt heel boos en scheld ze de huid vol.

Maar goed, het resultaat wordt niet anders en we besluiten de hele zooi op sleep te nemen. Het volgende dorpje ligt echter geen 2,5 km maar 25 kilometer verderop. Bij de derde gate aangekomen vertellen de officers ons dat we nog euro 40 betalen en horen dat we voor een bezichtiging van de Flamingo’s in Lake Natron extra betalen moeten. Trouwens ook voor een bezoek aan de waterval én voor de beklimming van de berg van god. Deze laatste kost alleen al euro 150,- . We zijn er helemaal klaar mee. Wat een belachelijke prijzen. Als we beginnen te discussiëren komt het er gewoon op neer dat wij blank zijn en dus geld hebben. Ik probeer ze nog uit te leggen dat Spanje 20 jaar geleden ook hét toeristen land van Europa was en dat ze door prijs verhogingen iedereen naar Kroatië en Turkije hebben gejaagd, maar we hebben niet de indruk dat dit enige indruk maakt.

Wanneer we doorrijden en Kirstin een foto wil maken van een kudde koeien die stof opwerpt in de ondergaande zon, komt er een Masaï aanrennen die “Money for Picture” wil.  Wat een rot mentaliteit in dit land. Wij blanken komen toch aan ons geld door hard te werken? Waarom verwachten ze hier dan dat we het maar gewoon uitdelen?

En opnieuw worden baldadig en besluiten weer stiekem wild te kamperen en wel onderaan de Berg van God en als toetje gaan we deze ook zonder gids en dus gratis beklimmen. Lekker puhh. DSC_0742

Er staan terwijl we ons kamp opbouwen een paar Masaï kinderen nieuwsgierig te kijken. Om alvast te zien of de berg “beklimbaar” is zonder gids, lopen we in de schemering het werkelijk fantastische landschap door, maar als we terug komen bij de Land Rover blijkt dat de kinderen in onze auto zijn geweest en hoofdlampjes, mijn zonnebril, brood, snoepjes en drinken hebben gestolen. DSC_0746We ontploffen bijna. Overal kopen we spullen om de bevolking te ondersteunen, en nu zijn we voor de eerste keer in 6 maanden Afrika ook nog eens bestolen. (Eigenlijk hebben we er ook wel begrip voor dat ze eten en drinken stelen, ze zijn de hele dag met hun kuddes onderweg met alleen een omslagdoek om. Maar die overheid hier vraagt zoveel geld en we zien ze er weinig voor doen voor hun bevolking.)

Sign up to receive our latest travels in your inbox.

Kirstin & Vincent

We don’t spam! Read our [link]privacy policy[/link] for more info.

You may also like

Leave a Reply to frans nijhuis Cancel Reply

4 comments

Thaïs, Mason, Peggy en Bart 8 July 2014 - 19:41

dat is wel een heel groot contrast met de vorige verhalen. Hopelijk is het eenmalig. In elk geval is de omgeving en het uitzicht wederom adembenemend!!

Reply
Carolien en Mike 8 July 2014 - 20:14

Heftig, komt meteen de vraag, moeten we daar volgend wel of niet naartoe? 😉

Reply
Niels 9 July 2014 - 15:26

Inderdaad een groot contrast met jullie vorige belevenissen! Het is te hopen dat de balans niet verder doorslaat en je straks bij het verlaten van het land nog een aanslag krijgt voor de bijtelling van je auto en de WOZ waarde van jullie tent! . Verder volg ik met veel plezier, interesse en soms verbazing jullie avonturen. goede reis gewenst. De Buurman 🙂

Reply
frans nijhuis 10 July 2014 - 17:59

Wat heftig, dit is de andere kant! Maar dat zal de pret niet drukkrn maar ik kan mij voorstrllen dat je de buik er even van vol hebt!! Gr.Marietje en Frans!!

Reply