Home 2013 Afrika 2013 Eindelijk verder

2013 Eindelijk verder

Het is inmiddels donderdag. We zitten inmiddels sinds zondag vast bij de Lake Shore lodge in Kipili. Eigenlijk kom je bij Chris en Louise als je veel geld wilt uitgeven en een dure honneymoon wilt vieren.

Wij staan op een campingplekje iets achter de lodges en kopen eieren en zelfgebakken brood in de keuken. We zijn weer de einigen gasten en hebben de hele luxe strand en 20 staff-members van de lodge voor ons alleen – ook als we slechts 25 euro per dag moeten betalen.
Lake Tanganyika is het tweede diepste zoetwatermeer in de wereld, met 18 {826f189e666d5f36673a7257a17d487d2b02035bf60506587bf175ebb66be828} van het verswater van de wereld. Aan de overkant kunnen we de Democratisch Republiek Congo zien. Een plek waar je als blanke een bijna 100{826f189e666d5f36673a7257a17d487d2b02035bf60506587bf175ebb66be828} kans hebt te worden afgeschoten door de guerrilla’s.
Maar goed, omdat er geen nieuwe steekas en meebrenger te koop is in een straal van 6 uur rijden, accepteren we het aanbod voor de gebruikte onderdelen. Zoals dat hier daan gaat duurt alleen de communicatie hier over al 6 uur en de maandag is dan ook al bijna om als de bestelling eindelijk rond is. De afspraak is dat dinsdagmorgen een “sloop” laro gezocht wordt en dat de onderdelen dinsdag nog met een bus meegegeven worden van Sumbawanga ( 4 uur rijden). Daarna komt iemand uit een dorp verderop de spullen met een fiets leveren.
Helaas ontbreekt de as.
Woensdag is Louis de hele dag druk met ons om alsnog de as te krijgen. In Mbeya is er een op voorraad. Deze gaat woensdag nog met een bus mee naar Sumbawanga. En daar staat dan weer iemand om de as over te pakken in de bus naar ons. Maar helaas, die bus gaat dan net weer een dag later.
Vandaag, vrijdag moet dus de as rond 12 uur via de bus van Sumbanwanga naar Namanyere en een brommertje bij ons terecht kunnen.
Ppff wat een verspilling van tijd. Wij wilden er echt geen beach-holiday van maken, we zijn immets op reis, niet op vakantie!
Nu maar hopen dat mijn conclusie klopt en het de steekas geweest is, maar ik kan de knal die we hoorden nog steeds niet helemaal verklaren.
Ondertussen hebben we hier wel de auto laten wassen, twee boeken uitgelezen, naar Kipilli gewandeld en lekker hardgelopen.

 

We hebben heel veel in het meer gezwommen en gestoeit en plannen gemaakt hoe we de kleine gevangen krokodil gaan meenemen in de auto naar Katavi, om het daar vrij te laten. Spannend!

 

Onze prepaid Zambia gsm kaart blijkt verlopen en gister hebben we een nieuwe geregeld van Tanzania. Het net is echter al dagen overbelast waardoor we deze nieuwe kaart niet kunnen opladen en dus internetten, bijwerken van ons blog en bellen of smsen de hele week niet gaat.
Hij komt er niet met een brommertje maar met de fiets en heeft alle onderdelen bij zich.
Wel spannend of dat nu echt het problem was:
Pffff eindelijk. Niels en Chris lagen wel goed: het was de steekas! Wij kunnen naar vijf langen dagen verder.
En voor ons rust: wij hebben ook twee nieuwe passende veeren gekregen!
Nu nog even de krokodil Fred in de auto pakken en we zijn onderweg naar Katavi NP waar we hem hopelijk nog vanavond vrij kunnen laten.

 

Het was me het weekje wel.
Vincent

Sign up to receive our latest travels in your inbox.

Kirstin & Vincent

We don’t spam! Read our [link]privacy policy[/link] for more info.

You may also like

Leave a Comment